Bitka na Kosovu vodila se 15. juna (odnosno 28. juna po novom) 1389. godine između srpske (uz bosansku, hrvatsku) i turske vojske, u Zemlji Brankovića, na Kosovu Polju, kod Vukove prijestonice Prištine.
Kosovskom gospodaru Vuku Brankoviću došle su u pomoć snage dveju susjedih oblasti, Kneževine Srbije i Kraljevine Bosne, kao i lokalne albanske snage. Srpske snage je vodio knez Lazar Hrebeljanović, a bosanske vojvoda Vlatko Vuković.
Sa Bosancima došli su u pomoć Srbima i hrvatski "krstaši", pod vodstvom Ivana Paližne, koji je kao vranski prior imao pod sobom krstaše vitezove Ivanovce.
Obje strane pretrpjele su velike gubitke, ali je osvajačka turska armija poražena kao nikad do tad i izbačena iz srpskih oblasti. Mada se u nekim izvorima tvrdi da je bitka bila neriješena, čak i da su srpske, bosanske i hrvatske snage izgubile.
Dvojica od trojice otomanskih zapovednika su stradali. Ubijen je čak i sultan Otomanskog carstva Murat I, kao i njegov sin Jakub. Tokom bitke je poginuo i jedan od srpskih zapovjednika, knez Lazar Hrebeljanović. Nakon bitke, Srbi su poslali na Zapad Evrope vijest o potpunom porazu Turaka na Kosovu polju.
Bosanski kralj Tvrtko Kotromanić je poslao u Firencu vest potpunom porazu Turaka na Kosovu polju. Prema predanju, u Parizu su zvona sa Notr Dama zvonila u čast velike hrišćanske pobjede.
Kosovska bitka je bila jedna od najvećih bitaka u 14. vijeku i jedina ikad u kojoj je pao sâm osmanski sultan.
Nakon bitke dolazi do dinastičke borbe za prevlast između Vuka Brankovića, koji je nastavio da se bori protiv Turaka, i Stefana Lazarevića, koji se priklonio Turcima i učinio Srbiju vazalnom. Nepokorni Branković je poražen osam godina nakon kosovske bitke, a Lazarević je vladao svojim i njegovim zemljama do smrti.
Bitka na Kosovu je imala značajan uticaj na historiju i kulturu.
Srbi, Bosanci i Hrvati časno stradaše kako bi spasili sebe i Evropu od silnih Turaka.
0 Primjedbe